Een heerlijke mix van mensen, een mix van genders, een mix van uiterlijkheden.
Het Strangelove Festival liep van 19 juni tot 21 juni in Extra City in Berchem, een ruimte die qua sfeer geknipt was voor dit festival.

De fotomaton van Woordwasdraad stond daardoor op zijn beste locatie ooit. De tegelvloer leek die van een oud station, een vervallen winkelcentrum, kortom een plek waar een “echte” fotomaton, zo eentje om je portret in te laten maken, of met je lief op schoot een kiekje voor later te schieten, twee vervormde gezichtjes tegen elkaar aangeperst. Zo’n plek.
De gelezen gedichten in de fotomaton waren deze keer alleen van mij en de foto’s die op het scherm passeerden waren van Trui Hanoulle.

Op 19 juni stond ik bovendien op het Open Podium waar ik voor een ongelooflijk aandachtig publiek (het podium stond nochtans in de bar) de spoken-word-tekst “Wolken” bracht. Of is de titel van deze tekst eigenlijk “Het antwoord is nee”? Ik weet het niet. Hij begint met:

“Er is in deze wereld niets
dat zich van wolken onderscheidt
Hun eindeloos palet van kleuren
hun schaamteloze vormvertoon

Dat ze niet blijven
nooit hetzelfde zijn

De eerste keer dat ik merkte hoeveel het er toe deed WAT ik was, was op een middag in het park.
Ik was een jaar of twaalf en speelde met mijn maatje, ook een josje.”

De rest van de tekst leent zich enkel voor het podium…