Ooit was de nacht mijn vriend — tot hij
me niets meer kon verkopen. Toen sloop
hij binnen in mijn huis om ongemerkt
mijn spullen te ontvreemden. Eerst alle

keitjes, schelpjes die de schoorsteen sierden
toen foto’s brieven boeken toen mijn bed.
De nacht was ooit een vriend van mij
die ik vrijwillig binnenliet

die ik te eten gaf en in
mijn eigen bed liet
slapen terwijl
ik op de sofa
sliep