Willy Schuyesmans, Goodreads, 3 oktober 2014

Soms klikt het meteen tussen mensen. Je voelt dat je bij elkaar hoort. De liefde ontluikt. Dan zeg je dingen zoals:

Jij maakt
zeg ik
van mijn verhaal
een hand –
waarmee ik zacht
over mijn eigen hoofd
kan aaien

Maar op een dag komt er een kink in de kabel. De relatie wordt verbroken, en je blijft met een kater zitten. Het leven wil niet meer wennen.

Ik wilde je
het liefst vergeten
maar jij
jij bleef
als natte aarde
aan mijn handen kleven

Johanna Pas weet in simpele korte gedichtjes de verlatenheid die met zo’n breuk gepaard gaat, te verwoorden. Ze maakt er een suite van vol emotionele verwerking van het verlies. De pijn blijft schrijnen.

na zeven dagen
zie ik je aanwezigheid
in elk detail
ik kruip in bed
maar zelfs de geur
van niet-gewassen lakens
brengt je hier

Pas schreef hiermee een ode aan de liefde en aan de pijn die ermee gepaard gaat. De expressieve lijntekeningen die André Sollie eraan toevoegde, verhogen het genot bij lezen en kijken.