(c) foto: Lettie Bras

er was eens

lang lang lang lang geleden
toen op de tafel nog een tafelkleed
en op de borden kleurloos eten

– en dat we überhaupt aan tafel zaten –

toen strooide ik het zout nog kwistig
in mijn wonden omdat ik dacht
dat ze daarvan genazen

– ik wist niet dat de tijd dat deed –

nee, tijd heelt alle wonden niet
het kreupel blijft, de tijd vergeet
alleen het waar en hoe van

hoe ze ooit ontstonden

(Meer werk van Lettie Bras vind je op haar website.)