Waarom ik achterover viel dat weet ik niet niet zeker
Er waren beelden die mijn netvlies raakten en zich
een weg naar binnen brandden maar dat dat was het niet

Er waren woorden die zich voor mijn voeten wierpen
de takken die mijn kuiten striemden de bijen die geen
angel achterlieten maar hun geluid als gif dat in mijn

oren boorde maar dat dat was het niet waarom
ik achterover
viel

Er waren volkeren en huizen en veel te grote schoenen
en blaren op mijn voeten daardoor Maar dat ik achterover
viel ik weet het niet Misschien omdat ze van me hielden

en in die liefde zoveel weemoed zat en haat ook haat voor
wat ik was vanbinnen Misschien En dat ik achterover viel
om niet te hoeven weten dat zij in mij verscholen zaten