Heeft iemand naar de lucht
gekeken?

Want iedereen keek naar
de velden en hoe
het licht schuin op het goudgeel koren
viel en hoe de bloemen zich
in schoonheid sloten
En hoe het duister aan de randen
van de wereld lag

Maar niemand keek
hoe donderwolken
samenpakten

ze zal groter zijn en zwaarder en
breder dan mijn ziel
ze zal als vocht zijn op de kille
kamermuren en ’s ochtends
met haar handen in mijn ingewanden woelen

ze zal de straten tot glibberige
sporen maken van slakken in
de kelders van paleizen
ze zal sterker zijn dan ik
en van de bomen kasten
en bewijzen maken

ze zal mooier zijn
en als een klimplant langs
mijn benen opwaarts groeien
— en ze zal eenzaam zijn
nog eenzamer dan ik

Dat zal ik doen

Ik zal de afstand
niet meer meten
Ik zal denken:
dit is mijn huis
dit is de huid
waarin ik woon
die niet moet
worden aangeraakt
(dan door de kou)
om te bestaan
Dit is het voetpad

van mijn dromen

Wie snijdt de zenuw los
die zit gekneld
tussen mijn weemoed
en de praktische bezwaren —

Zoals de wind mijn haren streelt
en met mij zijn geheimen deelt.
Zoals het riet mij zingend troost,

zoals de zon verlegen bloost,
als ’s avonds maan en sterren glunderen.
Zoals de vogels liederen zingen

en mij ernaar te luisteren dwingen.
Zo heb ik nooit een mens bemind,
zo’n liefde als ik hierin vind. *

 

(*Wat op zich niet zo vreemd was omdat ik dit gedicht op mijn zestiende schreef en er toen van vleselijke liefde inderdaad nog niet veel sprake was.)

19 februari 1986

 

Beluister het laatste hoofdstuk van mijn nieuwe bundel: De lelijke kleine zeemeermin. Biografie in zeven stemmen.

De hele bundel kan je hier downloaden.

[audio:http://www.johannapas.be/core/wp-content/uploads/2012/04/08_Track.mp3]

Beluister het eerste hoofdstuk van mijn nieuwe bundel: De lelijke kleine zeemeermin. Biografie in zeven stemmen.

[audio:http://www.johannapas.be/core/wp-content/uploads/2012/03/2-Audiotrack.mp3]

De hele bundel kan je hier downloaden.

wanneer ik
in je binnendring
(niet met mijn handen)

dan voel ik dat ik nooit
je lichaam kennen kan

het water op je voorhoofd
is verstandig om niet te
blijven waar het was

maar ik
ik kan niet anders

Ik ruik je
in het trappenhuis

tussen de geur van kool en soep
die van de buurman komt

tussen de geur van oude kattenpis
en natte hondenharen

tussen de geur van oud papier

Ik ruik je
in het trappenhuis

ik voel je stappen
in de treden