gordijn - mjp

Wie snijdt de zenuw los
die zit gekneld
tussen mijn weemoed
en de praktische bezwaren —

appel - mjp

Zoals de wind mijn haren streelt
en met mij zijn geheimen deelt.
Zoals het riet mij zingend troost,

zoals de zon verlegen bloost,
als ’s avonds maan en sterren glunderen.
Zoals de vogels liederen zingen

en mij ernaar te luisteren dwingen.
Zo heb ik nooit een mens bemind,
zo’n liefde als ik hierin vind. *

(*Wat op zich niet zo vreemd was omdat ik dit gedicht op mijn zestiende schreef en er toen van vleselijke liefde inderdaad nog niet veel sprake was.)

19 februari 1986

Beluister het laatste hoofdstuk van mijn nieuwe bundel: De lelijke kleine zeemeermin. Biografie in zeven stemmen.

De hele bundel kan je hier downloaden.

wanneer ik
in je binnendring
(niet met mijn handen)

dan voel ik dat ik nooit
je lichaam kennen kan

het water op je voorhoofd
is verstandig om niet te
blijven waar het was

maar ik
ik kan niet anders

waterval – mjp

Ik ruik je
in het trappenhuis

tussen de geur van kool en soep
die van de buurman komt

tussen de geur van oude kattenpis
en natte hondenharen

tussen de geur van oud papier

Ik ruik je
in het trappenhuis

ik voel je stappen
in de treden

dakgoot - mjp

Halfslapend
hoor ik
in de dakgoot
Duif
En als de trage golven
van de oceaan
spoelt weemoed
ongeremd
over me heen

foto: Pien Rijlaarsdam

Het is dezelfde zon
dat wel
maar niet het licht
het licht is anders
overal