Op 16 september traden de Woordwasdraaddichters (johanna pas, Runa Svetlikova, Stefan Heulot) op in de marge van Zuiderzinnen. In Café Chatleroi op een van de vele hoeken van de Leopold De Waelplaats in Antwerpen bestegen we het podium en vulden samen met Anneleen Van Offel, Von Solo, Frans Vlinderman en Martin MA De Jong voor een uurtje het café met cultuur en zonlicht.
Op de foto: Von Solo (links) en Runa Svetlikova (rechts).
je zegt: ik kan de filter proeven
bij de laatste trek — en ademt diep
de peuk al uitgedoofd wanneer je
langzaam rook uitblaast
ik weet niet of ik je dan ken
of ik dan weet waarheen je gaat
waar je gedachten zijn
ik weet het wel: ik weet het niet
wanneer ik na de laatste trek
de rook uitblaas en niet
de filter proef
Verveling ken ik niet —
alleen de angst
dat uit de krochten van mijn eigen hel
het spook tevoorschijn komt
dat ik verban
Zo blijft de tijd mijn vriend
maar niet het wachten
wie moet ik nadoen om mezelf
te zijn
— er is geen uitweg
uit dit tweedehands bestaan
ik ben alleen geleende materialen
verveling ken ik niet – er is altijd
wel ergens iets te rapen
“Inspiratie? Het voelde meer alsof ze was vastgebonden op een wild paard dat ze in toom moest leren houden omdat ze anders zou worden afgeworpen en kapot zou gaan. De sonnet-vorm met zijn onverbiddelijke eis tot verhelderen, tot comprimeren, tot vervulling brengen, werd het middel tot beheersing. Voor het eerst begreep ze wat vorm betekende, waar deze toe diénde, hoe je door de vorm kon ontdekken wat er werkelijk gebeurde en hoe je greep kon krijgen op het onmogelijke; vorm was geen discipline die van buitenaf werd opgelegd door het intellect, maar werd vanuit een innerlijke noodzaak gebruikt als middel om sterke emoties te doorgronden en meester te worden.”
May Sarton: Mrs Stevens hoort de zeemeerminnen zingen
(niet meer nieuw verkrijgbaar en tweedehands ook nauwelijks en jammer genoeg slechts in acht (8) Vlaamse bibliotheken te vinden)
(Oorspronkelijke titel: Mrs Stevens Hears the Mermaids Singing)
Poëzie-evenement: De P’route – voor elk wat wils 
In het kader van de K’route in Zemst waaraan diverse – vooral beeldende – kunstenaars deelnamen, organiseerden de Woordwasdraaddichters (www.facebook.com/
Alles was gelukkig wind- en waterbestendig (ook wij en het publiek) want we kregen te maken met felle rukwinden (zaterdag) en onvoorspelbare regenbuien (zondag).
Programma op zaterdag en zondag:
14u, 16u, 17u: Poëzie op het podium – telkens ongeveer een half uur
met Femke Vindevogel, Hildegard Van Hove, Johanna Pas, Runa Svetlikova, Stefan Heulot
15u: Trialoog en muziek
met poëzie van Runa Svetlikova, Stefan Heulot, Johanna Pas en muziek van Femke Vindevogel
14u30, 15u30, 16u30 GROAAARRr! en andere gedichten voor kinderen
door Hildegard Van Hove
Van 11u-18u doorlopend:
– Caravankijkdoos
– Wasdraadgedichten in de prachtige dreef
– Live tekenen en tekeningen van Geert Pas
– Kraampje met verteerbare gedichten
– Gratis postkaarten en puzzelgedichten
– Dichtbundel: Woordwasdraad
Ze kuiert door de stad
geschoeid en met een minimum aan
huid een minimum aan oog en oren
Daar ergens waar ze niet kan kijken
— voorbij de hoeken, voorbij het woud
van huizen — ligt de weg
Als ze haar neus zou openen zou ze hem ruiken
Heel even raakt de wind haar haren aan
Die is niet welkom hier maar ook
niet te vermijden
“Mossen proberen uitdroging meestal niet te overleven door er weerstand aan te bieden, zoals de hulstboom met zijn leerachtige bladeren of een baobab die als een spons water opslaat, maar door haar lijdzaam te ondergaan. Mossen kunnen uitdrogen tot ze dor en bros zijn, om vervolgens toch weer tot leven te komen.”
Colin Tudge: Het verborgen leven van bomen, p. 87
dit is het lichaam dat mijn ziel begrenst
— of niet
wanneer ik in het koude water ben
of op het strandje ronde keien zoek
wanneer mijn mond gesnoerd wordt
door het licht dat door het water
wordt weerkaatst en speelt tussen
de blaren terwijl de wind me tegemoet
komt uit een wolkeloze hemel
— dan niet
De schors is maar een deel van mij
ik ben de vogels niet die in me wonen
ik ben de blaren niet –
jij loopt in mijn geheel verloren
en zonder woorden ben je niet
Kom zonder taal in mij
niet met je ogen met je mond
je oren maar met je huid –
en ik zal je mijn volheid tonen
